تبلت مایکروسافت مدل Surface Pro 7 ظرفیت 256 گیگابایت رم 8 گیگابایت

از بدنه‌‌ای خوش‌ساخت از جنس آلیاژ منیزیم و ترکیب سطح تخت و مورب لبه‌ها با انحنای ناچیز کناره‌ها گرفته تا شیار ایجادشده دورتادور لبه‌های دستگاه برای خنک‌سازی و پایه‌ی مستحکم کیک‌استند که تا ۱۶۵ درجه بازمی‌شود و استفاده از تبلت را در شرایط و اشکال مختلف ممکن می‌کند، همگی ازجمله‌ی ویژگی‌های اصلی سرفیس پرو از گذشته تاکنون هستند که در نسل هفتم نیز تکرار شده‌اند. ردموندی‌ها ادعا می‌کنند به‌لطف فُرم‌فکتور خاص سرفیس پرو، از این دستگاه می‌توان به‌عنوان تبلت و لپ‌تاپ یا ابزاری برای خلق اثر با قلم (Studio Mode) استفاده کرد؛ اما واقعیت آن است که ابعاد ۲۹۲ در ۲۰۱ در ۸/۵ میلی‌متری، وزن حدودی ۷۸۰ گرمی و صدالبته نسبت تصویر ۳:۲ نمایشگر، استفاده از سرفیس پرو به‌عنوان تبلت را به تجربه‌ای ناآشنا و غیرطبیعی و اندکی آزاردهنده تبدیل می‌کند. معتقدیم سرفیس پرو در حالت دسکتاپ، بیش از هر زمان دیگری کارایی دارد و از این حیث، آیپد پرو با نسبت تصویر ۴:۳ را «تبلت‌تر» می‌دانیم!

قدمت طراحی SURFACE PRO 7 از نمای مقابل بیش‌از‌پیش نمایان می‌شود. نمایشگر ۱۲/۳ اینچی دستگاه‌ حاشیه‌های قطوری را دورتادور خود می‌بیند. فراموش نکنیم تیم طراحی مایکروسافت در دل بدنه‌ی کوچک‌ترِ سرفیس پرو ایکس، نمایشگری ۱۳ اینچی جای داده‌اند. به‌نظر می‌رسد مایکروسافت عامدانه و با هدف جلب توجهات به‌سمت سرفیس پرو ایکس، بازطراحی تبلت محبوبش را به زمانی دیگر موکول کرده است. ردموندی‌ها می‌توانند در سرفیس پروی بعدی با کاهش ضخامت‌ حاشیه‌ها، ضمن بزرگ‌ترکردن نمایشگر، از ابعاد فیزیکی دستگاه بکاهند و بدین‌ترتیب، ارگونومی آن را برای ارائه‌ی تجربه‌ای بهتر ارتقا دهند. بدین‌ترتیب، راهکاری نداریم جز اینکه امیدوار باشیم تا سال‌ آینده، تیم پانوس پانای، حاشیه‌های قطور و نه‌چندان جذاب SURFACE PRO 7 را با طراحی کم‌حاشیه و مدرنی در سرفیس پرو ۸ جایگزین کند.

سال پیش در بررسی سرفیس پرو ۶ از محدودیت‌های تعداد مسیرهای PCIe در پردازنده‌های کیبی‌لیک و پافشاری مایکروسافت برای استفاده از پورت Mini DisplayPort به‌عنوان دلایل اصلی خلأ پورت تاندربولت ۳ در این تبلت یاد کردیم. با وجود آنکه پردازنده‌های نسل دهمی آیس‌لیک به‌کاررفته در سرفیس پرو ۷ با ۱۶ مسیر PCIe، محدودیت گذشته‌ را مرتفع ساخته‌اند، بازهم ردموندی‌ها درباره‌ی پذیرش استاندارد تاندربولت ۳ متقاعد نشده‌اند. تصور می‌کنیم مایکروسافت تجهیز خانواده‌ی سرفیس به تاندربولت ۳ را به زمان از راه‌رسیدن USB 4 در اواخر سال ۲۰۲۰ یا اوایل سال ۲۰۲۱ موکول کرده است؛ چراکه اینتل با USB 4 استاندارد تاندربولت را دردسترس همگان قرار خواهد داد. درگاه تاندربولت ۳ به‌لطف پهنای باند ۴۰ گیگابیت‌برثانیه‌ای خود، قابلیت‌های متعددی از کارت‌های گرافیک اکسترنال گرفته تا حافظه‌های پرسرعت و اتصال چند نمایشگر اکسترنال را دراختیار کاربر قرار می‌دهد؛ قابلیت‌هایی که برای دستگاهی در فُرم‌فکتور سرفیس پرو ضروری به‌نظر می‌رسند.

مایکروسافت امسال با حذف درگاه نه‌چندان محبوب Mini DisplayPort، آن را با درگاه USB 3.1 Type C جایگزین کرده است. همان‌طورکه اشاره شد، USB-C در SURFACE PRO 7 از استاندارد تاندربولت ۳ پشتیبانی نمی‌کند؛ اما به‌لطف سازگاری با استانداردهای DisplayPort و Power Delivery، می‌توان از آن برای اتصال مانیتور 4K و شارژ دستگاه استفاده کرد. درکنار پورت USB-C، سرفیس پرو ۷ از یک پورت USB 3.0 Type-A درکنار درگاه اختصاصی سرفیس کانکت مایکروسافت، درگاه کارت حافظه‌ی MicroSDXC، درگاه تایپ‌کاور و جک هدفون بهره می‌برد. همانند قبل، جک هدفون در قسمت بالایی لبه‌ی سمت چپ سرفیس پرو قرار دارد و اتصال هدفون به آن باعث آویزان‌ماندن سیم هدفون از لبه‌ی دستگاه می‌شود.

از دستگاهی مانند سرفیس پرو که ترکیبی از تجربه‌ی تبلت و لپ‌تاپ را دراختیار کاربر می‌گذارد، انتظار داریم بهترین‌های هر دو فُرم‌فکتور را به‌چالش بکشد و یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های مهم برای نیل به چنین هدفی، شارژدهی مناسب باتری است. مهندسان مایکروسافت امسال در کمال تعجب، از باتری کوچک‌تری با ظرفیت ۴۳/۲ وات‌ساعت (دربرابر ۴۵ وات‌ساعت سرفیس پرو ۶) در دل SURFACE PRO 7 استفاده کرده‌اند. حال باید دید آیا لیتوگرافی ۱۰ نانومتری پردازنده به مصرف بهینه‌ی باتری منجر خواهد شد یا خیر.

براساس ادعای مایکروسافت، سرفیس پرو ۷ می‌تواند تا ۱۰/۵ ساعت استفاده‌ی عادی کاربر را همراهی کند. برای بررسی ادعای ردموندی‌ها و ارزیابی عملکرد باتری دستگاه، آزمون‌های متداول زومیت را روی آن اجرا می‌کنیم. در گام نخست، با قطع صدا و اتصالات بی‌سیم درکنار تنظیم روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت و حالت مصرف انرژی روی Power mode یا Better Battery، ویدئویی با وضوح HD را به‌صورت مداوم روی سرفیس پرو ۷ پخش کردیم. در این حالت، SURFACE PRO 7 به‌مدت ۱۰ ساعت دوام آورد که با نسل گذشته تفاوت اندکی دارد.

در گام بعدی، نوبت به نرم‌افزار Battery Eater می‌رسد که با زیرفشار قراردادن هم‌زمان CPU و GPU باتری را محک بزند. در این آزمون با تکرار وضعیت آزمون قبلی، تبلت هیبریدی جدید مایکروسافت ۱۸۵ دقیقه شارژدهی داشت که حدود ۳۳ درصد بهبود را درمقایسه‌با سرفیس پرو ۶ نشان می‌دهد؛ بهبودی که احتمالا به‌لطف لیتوگرافی ۱۰ نانومتری پردازنده به‌دست آمده است. درنهایت، برای ارزیابی شارژدهی در پردازش‌های گرافیکی سنگین، آزمون باتری ۳۰ مرحله‌‌ای Manhattan 3.1 را درحالی اجرا کردیم که روشنایی نمایشگر روی ۲۰۰ نیت تنظیم شده بود و اسلایدر مدیریت انرژی ویندوز روی حالت Better Performance قرار داشت.

SURFACE PRO 7 با حداقل ۱۴۱۱/۳۲ فریم پردازش‌شده، ۴۸ درصد بهتر از سرفیس پرو ۶ عمل می‌کند؛ اما با ثبت عمر باتری ۱۲۳/۷۹ دقیقه‌ای، عملکردی هم‌سطح با گذشته دارد. در حالت کلی، نسل هفتم سرفیس پرو حین بررسی زومیت و درحالی‌که اسلایدر مصرف انرژی و روشنایی دستگاه به‌ترتیب روی Power mode و ۷۰ درصد تنظیم شده بود، در استفاده‌هایی مانند وب‌گردی، تماشای ویدئو، ویرایش اسناد و استریم موسیقی (با هدفون)، تا هشت ساعت شارژدهی داشت که معادل یک روز کاری است.

پشتیبانی از شارژ سریع ازطریق درگاه اختصاصی و البته قدیمی سرفیس کانکت، یکی دیگر از ویژگی‌های مهم SURFACE PRO 7 به‌حساب می‌آید. تبلت جدید مایکروسافت ظرف یک ساعت معادل ۸۰ درصد شارژ می‌شود و برای شارژ کامل به حدود یک ساعت و ۴۰ دقیقه زمان نیاز دارد. امکان شارژ سرفیس پرو ۷ ازطریق پورت USB Type-C نیز وجود دارد.